เป็นมั้ย? แอบชอบมาตลอด

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิพทุกคน เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่ออยากได้ความเห็นจากเพื่อนๆ ว่าเราควรทำอย่างไร เริ่มเลยแล้วกัน ตอนนี้อายุอานามเราก็ยี่สิบปลายๆ เกือบแตะสามสิบละ เรียนจบตรีแล้วต่อโทเลย จบมาก็ทำงานอยู่ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง แน่นอนว่าเรียนจบมีงานทำ ต่อไปก็ต้องมีครอบครัว ที่บ้านก็เคยถามเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ คนรอบข้างเราที่ไม่สนิท ไม่มีใครเชื่อเลยถ้าเราจะบอกว่าเรา โฉด ! เอ๊ย โสด โสดจิ๊ง จิง โสดตัวเท่าบ้าน เราก็รู้ตัวอยู่ว่าที่โสดเพราะหน้าตาเราไม่ค่อยรับแขก หน้านิ่ง มาดขรึม ยิ้มยาก หน้าเหมือนพร้อมเหวี่ยงตลอดเวลา  (ถ้าเราเป็นผู้ชายก็คงไม่กล้ามาจีบ ฮ่าๆๆ) แต่จิงๆถ้าเราอยู่กับกลุ่มเพื่อนจะรู้ว่านิสัยยังไง  คนละแบบกับหน้าตาที่ดูเครียดตลอดเวลาเลย  แถมเวลาเราชอบใคร ก็ยังฟอร์มจัด เก๊กหน้านิ่ง จนเค้าอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราชอบ ให้ตายซิ ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้รู้ เรามันไอประเภท สาวมั่น ไม่แคร์สื่อ (แต่ก็ไม่ได้อยากอยู่คนเดียวไปตลอดน้าาาา) อีกอย่างถ้าเราอยู่ใกล้คนที่เราชอบ (เนี่ยแอบชอบมาสองปีได้แล้ว ถึงแม้จะย้ายที่ทำงานมาแล้ว ห่างๆกันแล้ว แต่ก็ยังชอบ สมัยที่ยังอยู่ที่ทำงานเดียวกันไม่เคยคุยกันเรื่องอื่นคุยแต่เรื่องงาน เรามีเฟซบุคเค้าแต่ไม่เคยคุยเช่นกัน แค่เห็นจุดเขียวๆก็ฟินแล้ว แถมเค้าเป็นรุ่นน้องที่ดูดีเพอเฟค ป๊อบมากมาย เรานี่ต๊อกต๋อยไปเลย) สองปีแล้วๆ ให้ตายซิ แอบชอบมาได้ไง  แม้แต่สบตาเรายังหันหนีเลย (ก็มันเขิลนี่นา...) เคยอ่านเจอในเวบ เค้าบอกว่าถ้าอยากให้เค้ารู้ว่าเราแอบชอบ ให้สบตาให้ได้สามวิ ให้ตายเหอะ ทำไม่เคยได้ หน้านิ่งและเนียนมาก แต่กลับห้องไปฟินตัวม้วน ฮ่าๆๆ เราก็ไม่รู้จะแก้นิสัยตรงนี้ยังไง เป็นประเภทปากไม่ตรงกับใจ เก็บความรู้สึกเก่งมาก (จะเรียกว่าเรา ป๊อด ก็ได้นะ ก็มันจิงๆ เห้อออออ) แต่ลึกๆก็รู้สึกว่าตัวเอง กลัวความผิดหวังมากกว่า แต่ ณ ตอนนี้ ก็ไม่มีใครเข้ามาเลยนะ เอ๊ะ! หรือยังไม่ถึงเวลาของมัน เห้ออออ

ปล. เราเขียนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง ไม่ใช่แค่เล่าไม่เก่ง แต่บางทีก็พูดไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆๆ ด้วยงานของเราอยู่แต่กับงานวิจัย วันๆไม่ค่อยได้ใช้ปากคุยกับใคร นั่งคิ้วขมวด อยู่หน้าคอม (แบบไม่รู้ตัว) พูดออกมาแต่ละทีบางทีก็งงๆที่ตัวเองพูด อิอิ ^^